Na etapa que vai dos dous ao tres anos, o bebé definitivamente deixa de selo para converterse nun neno ou unha nena pequenos.
Nestes 12 meses, veredes como o bebé será capaz de correr con axilidade, saltar cos pés xuntos, baixar e subir escaleiras alternando os pés, pedalear nun triciclo, enroscar e desenroscar tapas, utilizar os cubertos, coger o lapis e copiar un círculo e unha cruz, dicir o seu nome, contar até 10, coñecer as cores, construír frases de tres palabras e empezar a concentrarse nalgunha actividade polo menos trinta minutos.
Separarase dos seus pais con menos dificultade, empezará a distinguir a realidade da fantasía, a comprender as consecuencias das súas accións e a compararse con outros nenos e nenas da súa idade.
Fanse maiores, como quitarlle o cueiro e o biberón?
Nestes meses diredes adeus á etapa bebé, porque a maduración lle permite prescindir dalgúns elementos que durante os meses anteriores foron necesarios, por exemplo o cueiro e as tetinas.
O cueiro
O control de esfínteres diúrno adoita producirse entre os 2 e os 3 anos, a unha idade variable en función de cada neno. Existen diferentes técnicas para levar a cabo esta retirada, pero o máis importante é esperar a que estea preparado para o momento. Tanto o seu desenvolvemento motor como o cognitivo debe mostrar interese e estar prevido a deixar o cueiro.
Nalgúns bebés, a retirada do cueiro nocturno poderase facer practicamente á mesma vez que o cueiro diúrno. Con todo, nunha porcentaxe importante, a maduración nocturna producirase máis tarde (ás veces, anos despois).
As tetinas: chupete e biberón
Se non o fixestes até o momento, aos 2 anos é necesario retirar tetinas como o chupete ou o biberón. Manter as tetinas asóciase a deformidade das estruturas da boca e da mordida, e pode acabar tendo consecuencias nas funcións orais, a estética bucal e na linguaxe.
A diferenza do control de esfínteres, no que é imprescindible a maduración do neno, co chupete non notaredes ese momento. De feito, é moi habitual que nestas idades sexa máis complicado que deixen por si mesmos de usalo. Faládeo co neno ou nena, planificade unha data e buscade un ritual ou unha forma de facelo que lle poida motivar. Adoita ser menos duro do que a priori parece: os bebés a esta idade poden ter moito carácter, pero tamén ser moi xenerosos nas súas concesións.
Como destetar a un neno de dous anos
As recomendacións sobre a saúde infantil indican que os nenos deberían ser aleitados polo menos até os dous anos de idade. Isto non significa que sexa a idade do destete, xa que biológicamente é normal que suceda moito máis tarde. Pero moitas nais deciden que chegou o momento de quitarlle o peito.
É probable que, si non é decisión do neno ou da nena, cústelle aceptalo. Pero se o facedes de maneira progresiva e substituíndo os momentos de contacto e vínculo que vos proporcionaba a lactación materna por intres de xogos e abrazos, aos poucos lograredes deixar esa etapa atrás.
Que fai un neno de dous anos
Como a súa autonomía e o seu desenvolvemento motor son cada vez máis importantes, é posible que empecedes a deixar o cochecito en casa. Pero aínda poden seguir cansándose en traxectos máis longos, e reclamen os brazos para continuar. A esta idade é de gran utilidade un portabebé de fácil uso, así non levades o carriño buxán e tedes unha gran axuda para os momentos no que non queiran seguir camiñando.
A comunicación dos nenos de dous a tres anos debe ser cada vez máis clara. Ao tres anos, os pais e as nais deberiades entender a maioría das frases que realiza o voso fillo. Aínda que segue sendo normal si ao resto de persoas, que non están afeitas falar co neno diariamente, aínda lles resulten inintelixibles algunhas palabras. Pero, con máis ou menos claridade ao expresarse, si tedes un neno de dous anos que non fala, e por suposto si achégase ao tres anos e segue igual, debedes consultar co pediatra.
Os nenos de dous anos, unha idade difícil?
No camiño ao autoconocimiento e a autoafirmación, é moi frecuente que se dean as rabietas e as rabechas. Adoitan ser parte dun momento evolutivo e, na maioría dos casos, melloran coa idade.
Moitas veces saberedes que situacións poden desencadear unha rabieta, e nestes casos o mellor consello é tentar previlas. Por exemplo, si pasades por un parque no que seguro que vai querer entrar, podedes tentar ir por outro camiño próximo e non pasar xusto por aí. Si xa se desencadeou a rabieta, tentade non perder os nervios e non tomalo como algo persoal. Tras a tormenta, o voso fillo iravos a buscar e necesitará o voso afecto. Noutro momento, poderedes falar do ocorrido para tentar pór palabras aos sentimentos que tivo.
En ocasións poderavos parecer que está a pór a proba os vosos límites, pero o certo é que é algo habitual nesta idade. Lembrade que para corrixir a un neno de dous anos, ademais de non gritar nin perder o control, debedes facelo de forma positiva, con flexibilidade, evitando as tentacións (prevención) e permitíndolle levar o control de pequenas cousas.
Outros cambios característicos durante esta etapa
Dos 2 aos 3 anos adoita haber moitos cambios na vida dos nenos. Moitos se incorporan á escola infantil nesta idade e outros, por exemplo, verán como chega un novo irmán ou irmá.
Os cambios necesitan da vosa paciencia e comprensión, que vos adaptedes á súa capacidade cognitiva e teñades en conta que, aínda que os nenos e nenas sexan cada vez máis autónomos, seguen sendo dependentes e vulnerables.
Como estimular a un neno de dous anos
Na etapa dos dous ao tres anos, os nenos empezarán a querer ter compañeiros de xogos e iniciaranse os xogos colectivos, sobre todo si incorporáronse á escola infantil ou os levades de paseo ou ao parque. Aínda así, durante esta etapa, a cooperación cos seus iguais será aínda difícil. Tamén empezarán a dedicar tempo á imaxinación.
Serán hábiles coas mans e interesaralles a mobilidade, tamén os xogos que impliquen a actividade artística e a representación ou imitación de situacións cotiás, algo que poderedes comprobar facilmente, xa que a esta idade seguiranvos a todas partes e imitarán todo o que facedes. Por tanto, pódenlles entreter xoguetes de imitación simbólica (cociñas, granxas, vehículos…), xoguetes que representen oficios, bonecos con accesorios, casiñas con habitáculos, disfraces, puzzles, encajables, contos, plastilina, patíns, bicicletas…
Pese ao notable crecemento e maduración do bebé, como pais e nais ou coidadores, é importante que enfoquedes o xogo como diversión e non con grandes obxectivos de estimulación, pois as súas neuronas xa se estimularán ante esas actividades que empezan a ser compartidas convosco e os seus iguais.
