Quizais nos seus primeiros meses de vida o voso bebé adoitaba quedar tranquilo cando vos iades e estaba feliz en brazos ou en compañía de persoas que non coñecía. Pero de súpeto, non quere separarse de vós e chora si non estades, aínda que vos perdeu de vista por pouco tempo. Este fenómeno coñécese como angustia ou ansiedade por separación.
A ansiedade pola separación é común nos nenos pequenos e considérase unha parte normal do desenvolvemento do voso bebé. É un sinal de que o voso bebé se dá conta do dependente que é de vós e os vosos coidados. Polo xeral, desaparece co paso dos anos.
Cando aparece a angustia ou ansiedade por separación
O bebé nace coa crenza de que a súa nai e el son a mesma persoa. Non é até uns meses despois cando vai adquirindo a noción de ter a súa propia identidade. Ademais, nos primeiros meses de vida aínda non desenvolveu o sentido de permanencia (cando o bebé toma conciencia de que os obxectos existen aínda que non os poida ver). Non é até o sete ou nove meses que unha gran porcentaxe de bebés choran ao separarse dalgún de vós.
É a partir desa idade cando o voso bebé pode experimentar reaccións de protesta e ansiedade ante a separación, así como mostrar alegría e calma ante o reencontro. Isto ocasiónase principalmente por varios motivos:
- O bebé comeza a mostrar signos de autorreconocimiento, por tanto, iníciase o proceso de adquisición de conciencia do eu persoal.
- É capaz de distinguir entre varias figuras de apego e establecer xerarquías e preferencias entre elas.
- A esta idade aínda non comprende o concepto de tempo e non sabe si ides volver ou se vos fostes para sempre, o que lles xera un medo atroz que expresan a través do pranto.
Que facer nestes casos: consellos e recomendacións
En casos de ansiedade por separación, estes consellos seranvos útiles para que o bebé se vaia adaptando, aos poucos, á nova situación.
- Convén empezar por intervalos breves de separación. Gradualmente, aumentade o tempo da vosa ausencia.
- Despedirvos sempre do voso bebé e explicádelle cando volveredes e que faredes cando volvades.
- Despedida curta e positiva. Non alargala en exceso e sobre todo que o neno ou nena non vos vexa nerviosos ou tristes.
- Deixádelles un obxecto co que vos identifique (por exemplo, un pano co voso cheiro) ou se lles deixades fóra de casa, que leve o seu xoguete favorito. Isto pode tranquilizarlle mentres non estades.
- No reencontro, mostrarvos atentos e dádelle moitos mimos e afecto. Agradecerá que despois do tempo separados, teñades tempo en exclusiva para el.
- O sentido de permanencia hai que adestralo para que entenda que, aínda que non vos vexan, seguides existindo. Hai xogos apropiados para iso, como o cucú-trás ou o agocho.
É importante que saibades que a angustia por separación non é un retroceso, senón que é un avance. Non vos deixedes intimidar polos posibles comentarios da vosa contorna próxima, xa que non estades a facer nada malo. O voso bebé non vos toma o pelo, senón que está a desenvolver o seu propio sistema de alarma, comprendendo que convosco non corre ningún perigo. Por iso cando non estades, fará todo o posible para garantir a súa seguridade. Por sorte, trátase dunha etapa pasaxeira e de aprendizaxe dentro do desenvolvemento san do voso bebé.
