As rabietas en nenas e nenos pequenos son comportamentos naturais durante o seu desenvolvemento aínda que resulten frustrantes e desesperantes para os seus coidadores.
Estes desbordes emocionais, coñecidos tamén como rabechas ou berrinches, son como unha onda incontrolable de sentimentos que alaga o cerebro dos vosos fillos. Como adultos, o único que podedes facer é ofrecer recursos para que a onda pase con todo o amor do mundo, xa que é unha onda imparable e descontrolada.
As rabietas, coa rabia como emoción principal, son totalmente normais. Aparecen de forma máis evidente ao redor dos dous anos, aínda que poden iniciarse cara ao sete ou oito meses de vida e estenderse máis aló dos dous anos.
Cales son as causas das rabietas
As rabietas infantís poden estar causadas por causas simples como o cansazo, fame ou soño, pero tamén por outros sentimentos máis complexos como a frustración, o desgusto, a confusión ou o medo. A través do berrinche, o neno ou nena está a rebelarse contra a autoridade do adulto e reclamando a súa individualidade.
As funcións principais das rabietas son:
- Permítenlles diferenciarse da contorna e poden empezar a identificarse como seres independentes
- A través do pranto, os berros e os golpes, realizan unha descarga emocional.
- Alteran a contorna para reclamar algo, como pode ser atención.
- Afianzan a súa personalidade.
- Exploran e aprenden onde están os límites.
![Madre consuela a su hija que llora](https://bebe.consumer.es/wp-content/uploads/Rabietas-1-1024x738.jpg)
Como debedes actuar ante as rabietas
Non existe unha fórmula máxica que explique como actuar ante as rabietas. Con todo, si podedes seguir uns consellos que vos axudarán a non perder o control ante estes desbordes e a que todos, adultos e nenos, logredes unha aprendizaxe, mesmo dos berrinches.
- Lembrar que é o seu desborde emocional, non o voso. Como adultos tedes ferramentas para xestionar as vosas emocións e é importante manter a calma. Debedes ter en conta que é o neno quen necesita a vosa axuda como exemplo para, aos poucos, ir integrando mecanismos de autogestión emocional.
- Porse ao seu nivel. Agachádevos ou sentádevos diante do voso fillo para establecer contacto visual horizontal e poder falarlle con asertividad e en confianza.
- Si está moi nervioso ou nerviosa, debedes esperar a que pase esa intensidade e non tentar razoar ata que se acougou. Podedes pactar de antemán técnicas de relaxación para momentos así, ou simplemente ofrecerlles un abrazo.
- Validar as súas emocións. Podedes usar frases como: “vexo que estás enfadada”, “vexo que o que che dixen non che gustou”, “entendo que queres outra galleta e a avoa dixo que non”. En definitiva, recoñecer e pór palabras ás súas emocións, xerar empatía co que lle sucede ao neno, aínda que non vos guste, ou como adulto vos resulte incomprensible.
- Conter as súas posibles accións daniñas. É importante ofrecer un espazo seguro onde non poidan magoarse ou alternativas para que poidan expresar aquilo que lles desgustou e xeroulles a rabieta:
- “Si necesitas gritar podemos saír fóra”.
- “Isto non está feito para que o tires. Ofrézoche tirar cousas brandas (coxíns, peluches, pelotas…)”.
- “Non me gusta que pegues a outras persoas, faslles dano. Podes facelo neste coxín, sofá, etc.”.
- Os límites son importantes. En ocasións o desborde chega pola falta de límites, ou a rabieta adquire dimensións que poden pasar estes límites. Non debedes ceder ante estes episodios, si incumbe a unha decisión tomada previamente. Por iso é recomendable o diálogo, a participación de toda a familia na toma de decisións (na medida do posible), chegar a acordos e respectalos.
É importante entender que o neno está en época de desenvolvemento, por tanto, ten dificultades para entender o que lle pasa. Vós e vós, pais e nais, acompañarédeslle no seu momento de malestar.