As rabietas en nenas e nenos pequenos son comportamentos naturais durante o seu desenvolvemento aínda que resulten frustrantes e desesperantes para os seus coidadores.
Estes desbordes emocionais, coñecidos tamén como rabechas ou berrinches, son como unha onda incontrolable de sentimentos que alaga o cerebro dos vosos fillos. Como adultos, o único que podedes facer é ofrecer recursos para que a onda pase con todo o amor do mundo, xa que é unha onda imparable e descontrolada.
As rabietas, coa rabia como emoción principal, son totalmente normais. Aparecen de forma máis evidente ao redor dos dous anos, aínda que poden iniciarse cara ao sete ou oito meses de vida e estenderse máis aló dos dous anos.
Cales son as causas das rabietas
As rabietas infantís poden estar causadas por causas simples como o cansazo, fame ou soño, pero tamén por outros sentimentos máis complexos como a frustración, o desgusto, a confusión ou o medo. A través do berrinche, o neno ou nena está a rebelarse contra a autoridade do adulto e reclamando a súa individualidade.
As funcións principais das rabietas son:
- Permítenlles diferenciarse da contorna e poden empezar a identificarse como seres independentes
- A través do pranto, os berros e os golpes, realizan unha descarga emocional.
- Alteran a contorna para reclamar algo, como pode ser atención.
- Afianzan a súa personalidade.
- Exploran e aprenden onde están os límites.
Como debedes actuar ante as rabietas
Non existe unha fórmula máxica que explique como actuar ante as rabietas. Con todo, si podedes seguir uns consellos que vos axudarán a non perder o control ante estes desbordes e a que todos, adultos e nenos, logredes unha aprendizaxe, mesmo dos berrinches.
- Lembrar que é o seu desborde emocional, non o voso. Como adultos tedes ferramentas para xestionar as vosas emocións e é importante manter a calma. Debedes ter en conta que é o neno quen necesita a vosa axuda como exemplo para, aos poucos, ir integrando mecanismos de autogestión emocional.
- Porse ao seu nivel. Agachádevos ou sentádevos diante do voso fillo para establecer contacto visual horizontal e poder falarlle con asertividad e en confianza.
- Si está moi nervioso ou nerviosa, debedes esperar a que pase esa intensidade e non tentar razoar ata que se acougou. Podedes pactar de antemán técnicas de relaxación para momentos así, ou simplemente ofrecerlles un abrazo.
- Validar as súas emocións. Podedes usar frases como: “vexo que estás enfadada”, “vexo que o que che dixen non che gustou”, “entendo que queres outra galleta e a avoa dixo que non”. En definitiva, recoñecer e pór palabras ás súas emocións, xerar empatía co que lle sucede ao neno, aínda que non vos guste, ou como adulto vos resulte incomprensible.
- Conter as súas posibles accións daniñas. É importante ofrecer un espazo seguro onde non poidan magoarse ou alternativas para que poidan expresar aquilo que lles desgustou e xeroulles a rabieta:
- “Si necesitas gritar podemos saír fóra”.
- “Isto non está feito para que o tires. Ofrézoche tirar cousas brandas (coxíns, peluches, pelotas…)”.
- “Non me gusta que pegues a outras persoas, faslles dano. Podes facelo neste coxín, sofá, etc.”.
- Os límites son importantes. En ocasións o desborde chega pola falta de límites, ou a rabieta adquire dimensións que poden pasar estes límites. Non debedes ceder ante estes episodios, si incumbe a unha decisión tomada previamente. Por iso é recomendable o diálogo, a participación de toda a familia na toma de decisións (na medida do posible), chegar a acordos e respectalos.
É importante entender que o neno está en época de desenvolvemento, por tanto, ten dificultades para entender o que lle pasa. Vós e vós, pais e nais, acompañarédeslle no seu momento de malestar.
