Durante a infancia, os bebés e os nenos pasan por numerosas enfermidades. Como o seu sistema inmunitario está en proceso de maduración, é normal que enfermen a miúdo. Xeralmente estas doenzas cursan sen complicacións, pero coñecer as máis habituais pódenvos axudar a estar previdos e a saber como actuar en cada caso.
Que son os arrefriados?
O arrefriado ou catarro é un episodio de obstrución nasal polo aumento de mucosidad e tose. Prodúcese varias veces ao ano na primeira infancia, especialmente nos meses máis fríos. Pode acompañarse de febre, máis habitual canto máis pequeno é o neno.
Os arrefriados son moi frecuentes nos primeiros anos de vida, e poden irse encadeando, xa que poden estar causados por máis de 200 de virus que non deixan inmunidade.
Transmítese dunha persoa infectada a outra a través das secreciones respiratorias, ou mediante os obxectos contaminados con secreciones. As mans son un vehículo moi importante de transmisión, por iso adoitan ser unha das enfermidades máis frecuentes nos nenos. Por iso, a principal medida de prevención desta enfermidade durante a idade escolar é a hixiene de mans.
Cuánto dura un arrefriado nun neno
A evolución habitual dura uns 7-10 días. Si hai febre, adoita ser durante dúas ou tres días. Os mocos, e especialmente a tose, adoitan ser máis persistentes. A mucosidad inicialmente é clara e transparente, pero co paso dos días, veredes que será máis espesa e irá cambiando de cor a amarelado e averdado. Este cambio de coloración non indica complicación e forma parte da evolución habitual.
Tratamento para arrefriados na infancia
O tratamento baséase en paliar os síntomas e previr as complicacións. Unha das medidas principais que debedes facer é o lavado nasal con soro fisiolóxico. Estes lavados podedes realizalos tantas veces como sexa necesario, sendo especialmente útiles antes das comidas ou de porlle a durmir .
As complicacións que se adoitan producir están provocadas pola sobreinfección por bacterias, ocasionando otitis, sinusitis, conjuntivitis ou pneumonía. Con todo, administrar antibióticos nos catarros non evita que se produzan, así que estes non se aconsellan salvo por indicación pediátrica.
Otitis durante a infancia
O oído medio, situado detrás do tímpano, comunica coas fosas nasais por medio da trompa de Eustaquio, formando así parte das vías respiratorias. Este é o lugar no que se asinta a otitis media aguda, unha das infeccións principais en nenos, especialmente a partir dos seis meses.
Os xermes que hai nas fosas nasais ou na garganta alcanzan o oído medio e, cando o pus que produce a infección empuxa a membrana do tímpano, aparece unha dor moi intensa que adoita facer chorar a berros ao neno. Se a presión aumenta, pódese chegar a perforar dita membrana, co que o pus sae ao exterior e cesa o pranto do bebé.
Tratamento para a otitis
O tratamento principal da otitis é facer que remitan os síntomas con analgesia e antiinflamatorios para a dor provocada pola inflamación e a febre. Moitas otitis necesitan tratamento antibiótico, que vos pautará o pediatra.
En caso de otitis de repetición, pode ser necesario avaliar a audición e a funcionalidade do tímpano.
Que facer en caso de conjuntivitis
A conjuntivitis é a inflamación da conxuntiva, unha capa transparente que recubre a parte branca visible do ollo (esclerótica) e a cara interna das pálpebras. Pode ser causada por bacterias ou virus, pero tamén por irritantes físicos ou químicos ou por mecanismos alérxicos. As conjuntivitis infecciosas maniféstanse por enrojecimiento da conxuntiva, lagrimeo e secreciones purulentas. A máis grave é as que pode adquirir o recentemente nado ao pasar a través da canle do parto; para evitala, aplícaselles un colirio nada máis nacer.
É normal que atopedes esporadicamente algunha legaña no ollo do neno, que habitualmente non require máis tratamento que o lavado cunha gasa empapada en soro fisiolóxico. Se a secreción é abundante ou persistente, seguramente requirirá tratamento antibiótico local, coas pingas ou a pomada que o pediatra prescriba.
Gastroenterite en nenos
A gastroenterite é a inflamación do estómago provocada por un virus. O tratamento das gastroenterites agudas, que causan vómitos e diarrea no bebé, baséase en que evitedes a deshidratación do bebé e que o alimentedes o mellor posible mentres dure o proceso (con tomas frecuentes pero con pouca cantidade). Deste xeito, o propio organismo resolverao en poucos días.
A diarrea en bebés
A diarrea é a diminución da consistencia das feces asociada a un aumento na súa frecuencia. Nos bebés criados ao peito, que xa fan normalmente unas deposiciones desligadas, a diarrea recoñécese ao aumentar o volume de líquido que conteñen as feces.
Actualmente, en bebés que comen outros alimentos ademais do leite, non se recomenda seguir ningunha dieta especial, máis aló de continuar ofrecendo alimentos saudables. En ocasións, a diarrea é unha consecuencia tras a administración de antibióticos. E aínda que non se sabe o motivo concreto desta relación, probablemente débase a unha descompensación entre as bacterias boas e as bacterias malas no tracto gastrointestinal debida á acción do antibiótico.
Estreñimiento
O estreñimiento adoita ser frecuente coa introdución da alimentación complementaria e pode ocorrer coa retirada do cueiro.
Os bebés alimentados con leite materno de maneira exclusiva poden pasarse varios días sen facer caca. Unha vez transcorridas as primeiras semanas de vida, é frecuente que non teñan deposiciones a diario, sendo isto completamente normal. Este feito en ocasións acompáñase de episodios de incomodidade, con gruñidos e encogimiento de pernas, e podería parecer que o bebé está a tentar facer caca e non pode. A este proceso benigno chámaselle disquecia do lactante, e ocorre pola falta de coordinación entre o esforzo para evacuar e a apertura do esfínter anal.
Se un bebé alimentado con leite de fórmula está estreñido, poida que o pediatra recoméndevos cambiar de marca de leite.
Dermatitis do cueiro
A dermatitis do cueiro é a irritación da pel cuberta polo cueiro e maniféstase cun enrojecimiento na zona e a aparición de diferentes lesións como bochas ou descamaciones. Algunhas poden ser dolorosas ao contacto, segundo a intensidade da lesión.
A complicación máis habitual é unha sobreinfección por fungos e precisa da aplicación dunha crema antifúngica recetada polo pediatra. Para a dermatitis do cueiro leve, igual que para a súa prevención, o tratamento básico é o cambio de cueiro frecuente, o lavado con auga e xabón neutro, e manter a zona seca e ao aire todo o tempo posible.
Infección das vías urinarias en bebés
A diferenza dos adultos, os bebés que sofren infección de ouriños poden non presentar síntomas como a dor ou o aumento na frecuencia da micción. De feito, entre os menores de dous anos, a manifestación máis habitual é simplemente un proceso febril sen foco.
O diagnóstico soamente pode facerse a través dunha análise de ouriños, e o tratamento xeralmente é a administración de antibióticos.
